Sognu di pinziunatu
Quattru fila ‘i spavittinu
‘ngriddu, ‘ngriddu mi manciai,
agghiu, ogghiu e putrusinu,
v’assicuru mi scialai.
Era quasi menzu chilu,
forsi nni mancava un filu.
Pi secunnu mi manciai
‘na ffidduzza di filettu,
un bellu “pauru” arrustutu
e poi dopu ‘nu tucchettu,
comu dici ‘u milanisi,
di formaggiu “Bel Paisi”.
Quannu stava assapurannu
di cafè un bellu espressu
mi svigghiau un coppu ‘i tussi
e mi truvai comu un fessu
‘nta lu lettu stinnicchiatu
cu me mugghiruzza o latu
chi dicia: chi languri
libiratinni Signuri.
‘Sti bellissimi ‘nzunnati
‘i fannu sulu i pinziunati.
Leopoldo Siricio