'Nta 'sta funtana iò ti conuscia
mentri pigghiavi l'acqua e iò sunava,
iò ti vardai, e tu vardasti a mia
e l'acqua d'a funtana murmuri ava.
Iò sulu sacciu chiddu chi dicia,
e chiddu chi vulia e chi pinsava,
'sta funtanedda c'aspittava a tia
quannu l'intinni 'u suli tramuntava.
Iò, ancora, sulu tridicanni avia
e certu non pinsava chi m'amavi,
tu eri picciridda comu a mia
e un buttuneddu 'i rosa assimigghiavi.
Mariuzza, chiamari ti sintia
e non m'u potti cchiù diminticari;
e l'haiu scrittu 'nta me' fantasia
'stu nomu chi li labbra fa mmiddari.
Eri 'na cosa rara e iò t'amai
comu a' dd'età amari si putia
e tutti li sirati t'aspittai,
picchì assai beni ti vulia.
Quanti nuttati duci chi passava,
ch'ì stiddi e cu la luna 'ncumpagnia,
sutta la to' finestra e ti cantava
ogni canzuna chi ti piacia.
Leopoldo Siricio