A’ Biata Eustochia Calafato

A’ Biata Eustochia Calafato

chi oggi Santa divintau!


Chi festa ‘ranni oggi c’è a Missina,

 all’umbra di la beddha Madunnina!

‘A gioia ‘nta città è propriu tanta,

 picchì diventa terra di ‘na Santa:

Eustochia Calafatu, la “Biata”,

 chi Santa veni oggi proclamata

da Giuvanni Paulu secunnu,

 chi ‘ppi la prima vota, ‘ntra lu munnu,

                                       

lassa Roma, e ‘nta città dù Strittu,

 ci offri ‘e missinisi lu dirittu

d’aviri ‘na gran Santa cittadina

 chi dugna onuri a la so’ Missina.

Parrannu a ‘rribba di lu nostru azzurru mari,

‘u Papa, ‘a vosi ccà canonizzari,

unn’iddha tantu  fu “disiddhirata”,

 nascennu ‘ntra ‘na  staddha, all’”Annunziata”.

                               

 Biddhizzi, ‘nni spannia all’acqua e ‘o ventu

ma ‘nto so’ cori, un sulu sentimentu:

amari assai l’Ostia consacrata

 ed èssiri cù Diu,’a so’ sposa amata!

 Ci desi ‘e povireddhi ‘a so’ ricchizza,

assemi a tantu amuri e tinirizza,

e lassannu ‘a famigghia, accussì cara,

 monica divintau di Santa Chiara

                                            

e Vergini Clarissa missinisa,

 ristau a San Franciscu, suttumisa,

costruennu, cù ‘nu zelu assai sinceru,

 di clausura un beddhu Monasteru,

‘unni ‘a so’ vita desi cù sprinnuri,

 sirvennu notti e ghiornu lu Signuri,

assemi a tanti autri consorelli,

  prigannu, ognuna, ‘nte so’ propri celli.

 

 Figghiola ancora, ‘a so’ lampada stutau

 ‘u Signuri,  e ‘n celu l’addhumau,

‘unni oggi, di ‘ll’Anciuli attorniata,

 assemi all’autri Santi è ‘ncurunata.

Oggi, ‘e to’ pedi, ognunu a Tia s’inchina

e ‘sta terra, ‘a beddha to’ Missina,

 cù cori ‘i matri, ‘n lacrimi, filici,

 T’invoca amabili, gran protettrici.

 

Filippo Panarello