Chinnici austu: jaddhuzzi e jaddhini

 

s-l10001.jpg

 

“Addiu – ci dicia ‘nu jaddhuzzu

a la so’ jaddhineddha prifirita –

mi scippirannu, certu, lu cuddhuzzu

e finirà, ‘ccussì, a me’ beddha vita!”

 

“Du’ jorna dura ancora lu me’ cantu

e poi mi ‘nni vaiu ‘o campusantu!”

 

“Ciatuzzu – ci rispunni la jaddhina –

picchì sti to’ palori ‘ccussì strammi?

Megghiu mi morirìa ‘nta gullittina

o puramenti sutta di lu trammi!”

 

“Si ‘mmazzirannu a tia, amuri caru,

su’ ‘bbona mi ci rumpu lu…panaru!”

 

La matina du chinnici è vinuta

e ‘ntra li casi tutti, c’è gran festa.

Sulu la jaddhineddha si sta muta;

‘a la vinnitta pensa ‘ntra la testa.

 

‘Na manu ‘nzicca, ‘ntantu, ‘ntra la jaggia

e ‘fferra lu jaddhuzzu. Oh, chi ‘rraggia!

 

C’un sautu, si ‘nni scappa la jaddhina

e supra ‘a beddha manu ‘i Pippineddha

ci ‘gghianta un muzzicuni ‘a ddha mischina

facennula svinìri, povireddha.

 

Mentri o’ spidali va la signurina

‘u jaddhu si ‘nni fui c’a jaddhina!